Restauratie kapel | Pelt
De kapel van het ursulinenklooster van Overpelt is een uiterst vroeg en daardoor zeer zeldzaam voorbeeld van vooroorlogs religieuze architectuur in gewapend beton. Het gaat om één van de oudste bedehuizen in deze bouwtechniek in Vlaanderen en, naar de huidige stand van het architectuurhistorisch onderzoek, hoogstwaarschijnlijk ook in België.
De kapel werd gebouwd in 1909-1910, maar het was al snel noodzakelijk om de oorspronkelijke wanden in te pakken met een baksteengevel omdat het beton helemaal niet waterdicht bleek te zijn. Met deze ingreep verdween de unieke kapel in Engelse neogotische stijl uit het Overpeltse straatbeeld, en uit het collectieve geheugen.
Het nieuwe ontwerp bestaat eruit om de betonnen kerk terug zichtbaar te maken langs de zijde van de speelplaats omdat deze gevel prominent aanwezig is op de het schooldomein en ook zichtbaar is van op de straat. Het open maken van de bakstenen gevel, met een transparant volume, beperkt zich tot het achterste deel van de zijgevel om zo de historische gelaagdheid van de kapel te kunnen ervaren. Het per definitie erg gesloten klooster wordt op die manier letterlijk open gebroken als een meer publieke ruimte. De gedeeltelijke ontmanteling verhoogt het gewenste multifunctioneel gebruik en maakt dat de schoolpopulatie én de buitenwereld de kans krijgen om ook van buitenaf mee te genieten van dit boeiend architectuurverhaal.
De kapel werd gebouwd in 1909-1910, maar het was al snel noodzakelijk om de oorspronkelijke wanden in te pakken met een baksteengevel omdat het beton helemaal niet waterdicht bleek te zijn. Met deze ingreep verdween de unieke kapel in Engelse neogotische stijl uit het Overpeltse straatbeeld, en uit het collectieve geheugen.
Het nieuwe ontwerp bestaat eruit om de betonnen kerk terug zichtbaar te maken langs de zijde van de speelplaats omdat deze gevel prominent aanwezig is op de het schooldomein en ook zichtbaar is van op de straat. Het open maken van de bakstenen gevel, met een transparant volume, beperkt zich tot het achterste deel van de zijgevel om zo de historische gelaagdheid van de kapel te kunnen ervaren. Het per definitie erg gesloten klooster wordt op die manier letterlijk open gebroken als een meer publieke ruimte. De gedeeltelijke ontmanteling verhoogt het gewenste multifunctioneel gebruik en maakt dat de schoolpopulatie én de buitenwereld de kans krijgen om ook van buitenaf mee te genieten van dit boeiend architectuurverhaal.
